در پایان قرن نوزدهم، دانشمندان شروع به مطالعه خواص و رفتار الکترون ها کردند. در سال 1897، تامسون، فیزیکدان بریتانیایی، الکترون ها را کشف کرد که پایه و اساس تحقیقات بعدی در زمینه نیمه هادی ها را ایجاد کردند. با این حال، در آن زمان، مردم هنوز اطلاعات کمی در مورد کاربرد الکترونیک داشتند
در آغاز قرن بیستم، تحقیقات در مورد مواد نیمه هادی به تدریج پدیدار شد. در سال 1919، هرمان استول، فیزیکدان آلمانی، خواص نیمه هادی سیلیکون را کشف کرد. پس از آن، دانشمندان شروع به مطالعه چگونگی استفاده از مواد نیمه هادی برای کنترل جریان جریان کردند. در سال 1926، جولیان لرد، فیزیکدان آمریکایی، اولین تقویت کننده نیمه هادی را طراحی کرد که نشان دهنده آغاز فناوری نیمه هادی بود.
با این حال، توسعه فن آوری نیمه هادی آرام نبوده است. در دهه های 1920 و 1930، درک مردم از نیمه هادی ها هنوز محدود بود و فرآیند تولید نیز بسیار پیچیده بود. تا سال 1947، محققان آزمایشگاه بل در ایالات متحده ساختار PN سیلیکون مواد نیمه هادی را کشف کردند که نقطه عطفی در فناوری نیمه هادی مدرن محسوب می شود. کشف ساختار PN افراد را قادر می‌سازد تا جریان جریان را کنترل کنند، بنابراین تولید دستگاه‌های نیمه‌رسانا را ممکن می‌سازد.
در دهه 1950، فناوری نیمه هادی پیشرفت های چشمگیری داشت. در سال 1954، محققان جان بادین و والتر براتون از آزمایشگاه‌های بل در ایالات متحده اولین ترانزیستور را اختراع کردند که نقطه عطف مهمی در فناوری الکترونیک مدرن محسوب می‌شود. اختراع ترانزیستورها اندازه دستگاه های الکترونیکی و مصرف برق را تا حد زیادی کاهش داد و در نتیجه باعث پیشرفت سریع فناوری الکترونیک شد.
در دهه 1960 مفهوم مدارهای مجتمع مطرح شد. مدارهای مجتمع چندین ترانزیستور و سایر اجزای الکترونیکی را روی یک تراشه ادغام می کنند و به یکپارچگی بالاتر و اندازه کوچکتر دست می یابند. در سال 1965، گوردون مور، بنیانگذار اینتل، قانون معروف "مور" را پیشنهاد کرد که رشد تصاعدی تعداد ترانزیستورها در مدارهای مجتمع را پیش بینی می کرد. این قانون در چند دهه گذشته تأیید شده است و باعث توسعه سریع فناوری نیمه هادی ها شده است.
با پیشرفت مداوم فناوری نیمه هادی، عملکرد دستگاه های الکترونیکی همچنان در حال بهبود است. در دهه 1970، ظهور رایانه های شخصی منجر به کاربرد گسترده فناوری نیمه هادی شد. در دهه های 1980 و 1990 با ظهور اینترنت، فناوری نیمه هادی به طور گسترده در زمینه های ارتباطات و فناوری اطلاعات به کار گرفته شد. از قرن بیست و یکم، استفاده از فناوری نیمه هادی ها در زمینه هایی مانند هوش مصنوعی، اینترنت اشیا و انرژی های جدید به طور مداوم در حال گسترش بوده و پشتیبانی قوی برای توسعه فناوری مدرن ارائه می دهد.
از ترانزیستور اولیه تا مدار مجتمع فعلی، پیشرفت فناوری نیمه هادی ها باعث توسعه و بهبود عملکرد دستگاه های الکترونیکی شده است. با پیشرفت مداوم فناوری، کاربرد فناوری نیمه هادی ها در زمینه های مختلف فراگیرتر شده و در عین حال آینده بهتری را برای بشریت رقم خواهد زد.
