مدارهای مجتمع چه اشکالی دارند؟

مدارهای مجتمع(IC) که با نام میکروچیپ ها یا به سادگی تراشه ها نیز شناخته می شوند، اجزای اساسی الکترونیک مدرن هستند. آنها مدارهای الکترونیکی مینیاتوری هستند که از اجزای الکترونیکی متعددی مانند ترانزیستورها، دیودها، مقاومت ها و خازن ها تشکیل شده اند که بر روی یک ماده نیمه هادی کوچک، معمولاً سیلیکون ساخته شده اند. این اجزا بر روی یک تراشه واحد برای انجام عملکردهای خاص، از وظایف ساده تا عملیات پیچیده، به هم متصل هستند.

توسعه مدارهای مجتمع صنعت الکترونیک را متحول کرد و امکان ساخت دستگاه های الکترونیکی کوچکتر، قدرتمندتر و کم مصرف را فراهم کرد.مدارهای مجتمعبه اشکال مختلف، از جمله مدارهای مجتمع آنالوگ (AIC) و مدارهای مجتمع دیجیتال (DIC)، که هر کدام برای انجام وظایف خاصی طراحی شده اند.

مدارهای مجتمع آنالوگ (AIC):
مدارهای مجتمع آنالوگ سیگنال های الکتریکی پیوسته را پردازش می کنند. آنها برای کنترل سیگنال هایی طراحی شده اند که در طول زمان به آرامی تغییر می کنند، مانند صدا، دما یا نور. AIC ها به طور گسترده در برنامه هایی مانند تقویت کننده ها، تنظیم کننده های ولتاژ، مبدل های داده (مانند مبدل های آنالوگ به دیجیتال و مبدل های دیجیتال به آنالوگ) و مدارهای پردازش سیگنال استفاده می شوند.

مدارهای مجتمع دیجیتال (DIC):

مدارهای مجتمع دیجیتال با مقادیر گسسته کار می کنند که معمولاً با ارقام دودویی (بیت) - 0s و 1s نمایش داده می شوند. آنها عملیات منطقی را انجام می دهند و سیگنال های دیجیتال را دستکاری می کنند. DIC ها بلوک های سازنده دستگاه های محاسباتی مدرن از جمله ریزپردازنده ها، تراشه های حافظه، پردازنده های سیگنال دیجیتال (DSP) و دستگاه های منطقی قابل برنامه ریزی (PLD) هستند. این مدارها وظیفه اجرای محاسبات پیچیده، ذخیره و بازیابی داده ها و کنترل رفتار سیستم های الکترونیکی را بر عهده دارند.