تراشه های مدار مجتمع (IC):
تعریف: تراشه مدار مجتمع یک ماده کوچک و نازک مبتنی بر سیلیکون است که اجزای الکترونیکی مانند ترانزیستورها، مقاومت ها، خازن ها و غیره را یکپارچه می کند. این جزء اساسی دستگاه های الکترونیکی است.
فرآیند ساخت: فرآیند تولید تراشه ها شامل استفاده از فناوری فوتولیتوگرافی برای تشکیل الگوهای مدار بر روی ویفرهای سیلیکونی، سپس تشکیل اجزای الکترونیکی از طریق فرآیندهایی مانند رسوب، اچینگ و انتشار و در نهایت بسته بندی آنها در یک تراشه کامل است.
عملکرد: تراشه برای انجام عملکردهای الکترونیکی خاص مانند تراشه ریزپردازنده برای واحد پردازش مرکزی رایانه، تراشه ذخیره سازی برای ذخیره داده ها و تراشه حسگر برای سنجش محیط استفاده می شود.
کاربرد: تراشه ها به طور گسترده در دستگاه های الکترونیکی از جمله رایانه، تلفن همراه، تلویزیون، سیستم های الکترونیکی خودرو، دستگاه های پزشکی و سایر زمینه ها استفاده می شوند.
نوع: با توجه به عملکردها و اهداف مختلف، تراشه ها را می توان به انواع مختلفی از جمله ریزپردازنده، تراشه های ذخیره سازی (رم، رام)، تراشه های حسگر، تراشه های تقویت کننده و غیره تقسیم کرد.
بسته بندی: پس از اتمام ساخت، تراشه باید با قرار دادن آن در یک محفظه محافظ بسته بندی شود تا از آسیب جلوگیری شود و اتصال بهبود یابد.
قانون مور: با گذشت زمان، فناوری ساخت تراشه به طور مداوم توسعه یافته است، و قانون مور تصریح می کند که تعداد ترانزیستورهایی که می توانند روی تراشه های مدار مجتمع قرار گیرند هر 18 تا 24 ماه دو برابر می شود.
به طور کلی، تراشه‌ها پایه و اساس فناوری مدرن الکترونیکی هستند و اندازه کوچک و یکپارچگی بالای آنها، دستگاه‌های الکترونیکی را فشرده‌تر، کارآمدتر و قدرتمندتر می‌کند.
