آی سی به چه معناست

مدار مجتمع (IC) که گاهی تراشه یا ریزتراشه نامیده می شود، ویفر نیمه هادی است که بر روی آن هزاران میکرو مقاومت، خازن و ترانزیستور ساخته می شود. یک مدار مجتمع می تواند به عنوان تقویت کننده، نوسان ساز، تایمر، شمارنده، حافظه کامپیوتر یا ریزپردازنده عمل کند. آی سی های خاص با توجه به کاربردهای مورد نظرشان به صورت خطی (آنالوگ) یا دیجیتال طبقه بندی می شوند.
آی سی های خطی دارای خروجی های متغیر پیوسته هستند (از لحاظ نظری، تعداد بی نهایت حالت را می توان به دست آورد)، بسته به سطح سیگنال ورودی. همانطور که از نام آن پیداست، سطح سیگنال خروجی تابعی خطی از سطح سیگنال ورودی است. در حالت ایده آل، زمانی که خروجی آنی در برابر ورودی آنی رسم می شود، منحنی به صورت یک خط مستقیم ظاهر می شود. آی سی های خطی به عنوان تقویت کننده های صوتی (AF) و فرکانس رادیویی (RF) استفاده می شوند. Op amp یک دستگاه رایج در این برنامه ها است.
آی سی دیجیتال فقط در چندین سطح یا حالت تعریف شده کار می کند، نه در محدوده پیوسته دامنه سیگنال. این دستگاه ها برای کامپیوتر، شبکه های کامپیوتری، مودم ها و فرکانس شمار استفاده می شوند. بلوک اصلی سازنده آی سی دیجیتال، گیت منطقی است که می تواند داده های باینری را پردازش کند، یعنی سیگنال هایی با دو حالت متفاوت که به آنها کم (منطقی 0) و بالا (منطق 1) می گویند.