تعریف: تراشه مدار مجتمع یک ماده کوچک و نازک مبتنی بر سیلیکون است که اجزای الکترونیکی مانند ترانزیستورها، مقاومت ها، خازن ها و غیره را یکپارچه می کند. این جزء اساسی دستگاه های الکترونیکی است.
محصولات نیمه هادی همه چیز را از دیودها و ترانزیستورهای پایه گرفته تا مدارهای مجتمع پیچیده و ریزپردازنده ها پوشش می دهند. این محصولات در دستگاه های الکترونیکی از جمله ترانزیستورها برای تقویت و کلیدزنی جریان، دیودها برای اصلاح و تثبیت ولتاژ و دستگاه های حافظه مانند DRAM و فلش مموری برای ذخیره و پردازش داده ها نقش اساسی دارند. مدارهای مجتمع،
نیمه هادی ها طیف وسیعی از کاربردها را دارند و تقریباً در تمام جنبه های زندگی ما نفوذ می کنند. به طور گسترده ای در زمینه هایی مانند محصولات الکترونیکی، تجهیزات ارتباطی، کامپیوتر، تجهیزات پزشکی و غیره استفاده می شود. با توجه به زمینه های کاربردی مختلف، نیمه هادی ها را می توان به شش زیر بخش عمده تقسیم کرد:
طراحی PCB (Printed Circuit Board) برای کاربردهای فرکانس بالا مستلزم بررسی دقیق عوامل مختلف برای اطمینان از یکپارچگی سیگنال، به حداقل رساندن تلفات و کاهش تداخل الکترومغناطیسی است. در اینجا برخی از مراحل و ملاحظات کلیدی وجود دارد:
در دهه 1980، چین شروع به ورود به صنعت نیمه هادی کرد. در روزهای اولیه، فناوری نیمه هادی عمدتاً به واردات متکی بود، در حالی که چین عمدتاً به مونتاژ و آزمایش ساده مشغول بود. در آن زمان، شرکت‌های بزرگی مانند شانگهای هونگلی و نیمه‌رسانای شرقی چین، شکاف قابل‌توجهی بین سطح فناوری محصول خود و سطح پیشرفته بین‌المللی داشتند، اما پایه‌های صنعت نیمه‌رساناهای چینی را پایه‌گذاری کرد.
مفهوم مدارهای مجتمع ریشه در اواخر دهه 1950 و اوایل دهه 1960 دارد. جک کیلبی، مهندس تگزاس اینسترومنتز، و رابرت نویس، یکی از بنیانگذاران Fairchild Semiconductor و بعداً اینتل، به طور مستقل ایده ادغام چندین قطعه الکترونیکی را روی یک بستر نیمه هادی واحد مطرح کردند.
